Cana kıymayı bir başarı sanan zihniyetlere sesleniyorum. Kendinizi, yüreğinizde sevginizi barındırdığınız insanları tecrit ederek savaş gibi iğrenç bir işin parçası nasıl olabiliyorsunuz? Atılan her bir bombanın, merminin ciğerinize değeceğini bilseydiniz; kan akıtmakta aynı cömertliği gösterebilir miydiniz?
Peki, kazancınız ne? Bir avuç toprak mı, maden mi, petrol mü? Kaybettiğiniz insanlığınız karşısında bunları mı aldınız? Hayır. Sadece bunları değil. Annelerin ciğerini, doğmamış bebeklerin soluklarını, savaş araçlarına salıncak yapmış çocukların hayallerini de aldınız. Susuz bıraktığınız, açlıktan nefesleri kokan insanların ölümü istedikleri duaları kabul ettiniz. Böyle iğrenç bir işin parçası olmaktansa bin parça olmayı tercih ederim.
Dünyada oluşturdukları cehennemin şeytanları; insanlığa bu kadar acıyı yaşatmaya hakkınız yok. Hissetmeyi unutmuş yüreğinize aklınıza bunu yerleştirin: İnsan insan olduğu için güzeldir, özeldir. Dili, dini, ırkı ne olursa olsun çocuk her yerde çocuktur ve her annenin döktüğü gözyaşının rengi, acısı aynıdır.
Ben bir Türk’üm, Çerkez’im, Arap’ım, Kürt’üm, Gürcü’yüm ne fark eder. Ben bir İNSANIM.
gerçekten ağzınıza sağlık kardeşim