Bir varmış bir yokmuş diye başlayan hayatın ilk sahnesi ağlamaklı
Her şeyden bi haber gözlerini açmak, ışığı görmek ve ilk nefesi hissetmek
Aslında hiç birimiz isteyerek gelmedik buraya
Hiç birimiz her soruya parmak kaldıran öğrenciler değil de
Arka sıralarda çantayı yastık yapmış uyuklayan, isteksiz öğrencilerdeniz
Aldığımız nefes dışında bize ait olan hiç bir şey yok
Düşüncelerimiz, kalbimiz,
Yaşamın kaynağı olan kalp bile her başarısız aşk denemesinde kırılmakta
Hayallerimizin mevsimi hep yaz ve ilk fırsatta suya düşmekte
Düşüncelerimiz eyleme geçme safhasında hep kabiliyetsiz
Sözlerimizin ana teması yalanla eş değer
Dev aynasında yüzümüzü göremeyecek kadar büyüğüz
Ölümden korkan ancak her fırsatta intihara koşan varlıklarız
Can tatlı ama hayat acı
Sınıflara bölünmüşüz ancak teneffüs zili hiç çalmamakta
En uçlarda yaşıyoruz duyguları terazide dengeleyemiyoruz
Ya herro ya merro
Hepimiz aslında ölüyüz demeye de varmıyor dilim
Nefes aldıkça yaşıyoruz, bazılarımız nefes alma kaidesi olmadan yaşamakta
Hiç bir kimse ölümün tarifini yapamadı bana
Aslında gerçek ölüler içinde hiç hayat kalmayanlardır.*
*Enes KARAKOÇ
Bir yanıt bırakın